Częściej Anand wybiera w swej
praktyce turniejowej ruch
1.e4.
1...Sf6
2.c4
e6
3.Sc3
Gb4
4.f3
Ogólnie uważa się, że solidniejsze warianty dla białych wynikają po
4.e3 i
4.Hc2.
4...d5
5.a3
Gxc3+
6.bxc3
c5
7.cxd5
Sxd5
8.dxc5
f5
8...Ha5
prowadzi do innych pozycji.
9.Hc2
Sd7
Teoria zaleca najpierw
9...0-0.
10.e4
fxe4
11.fxe4
S5f6
12.c6
W celu osłabienia pionkowej struktury czarnych. Ciekawy przykład na inny wariant:
12.Sh3
Sxc5
13.Sf2
0-0
14.Ge2
Gd7
15.Ge3
Ha5
16.0-0
Wac8
17.Gd4
b6
18.Gc4
Kh8
19.e5
Sg8
20.Se4
Wxf1+
21.Gxf1
Ga4
22.Sg5
g6
23.Hf2
h6
24.Sf7+
Kg7
25.Sd6
Wf8
26.He3
Sb3
27.Gc4
Sxd4
28.cxd4
Gd7
29.Wf1
Wxf1+
30.Kxf1
b5
31.Ge2
Gc6
32.Hf4
Hxa3
33.h4
Ha5
34.Kg1
He1+
35.Gf1
Hc3
36.Kh2
He1
37.Gd3
b4
38.Gxg6!
1-0 Reschke-Roemer, korespondencyjna 1969.
12...bxc6
13.Sf3
Ha5
14.Gd2
Tak chyba jeszcze nie grano. W znanej mi partii Moehring-Neukirch, Annaberg-Buchholz 1965, nastąpiło
14.Ge3
Sg4
15.Gg1
0-0
16.h3
Sge5
17.Sxe5
Hxe5
18.Gh2
Hc5
19.Hd2
e5
20.Gg1
Wxf1+
21.Kxf1
Ga6+
22.Ke1
He7
23.He3
Sb6
24.Gf2
Sa4
25.c4
Gxc4
26.Wc1
Sb2
27.Wc2
Wb8
28.Wd2
c5
ze skomplikowaną pozycją. Partia zakończyła się ostatecznie remisem.
14...Ga6
15.c4
Hc5
16.Gd3
Sg4
17.Gb4
He3+
Czarne muszą grać zdecydowanie, gdyż po
17...Hb6
18.h3
Se3
19.Hd2
(19.He2!?)
19...Gxc4
20.Gxc4
Sxc4
21.Hg5
He3+
(21...c5
22.Gc3+/=)
22.Hxe3
Sxe3
23.Kf2
Sc2
24.Wac1
Sxb4
25.axb4
a5
26.Wxc6
axb4
27.Wxe6+
Kd8
28.Wd1
białe miałyby przewagę.
18.He2
0-0-0
19.Hxe3
Sxe3
20.Kf2
Sg4+
Ale nie
20...Sxc4?
21.Gxc4
Gxc4
22.Whc1+/-.
21.Kg3
Sdf6
22.Gb1
h5
Wobec groźby h2-h3 pionek c4 był tabu.
23.h3
h4+
24.Sxh4
Se5
25.Sf3
Sh5+
26.Kf2
Sxf3
27.Kxf3
e5
Białe mają pionka więcej, ale czarne aktywną grę. Pozycja jest w dynamicznej równowadze.
28.Wc1
Sf4
29.Wa2
Sd3
30.Wc3
Sf4
31.Gc2
Se6
32.Kg3
Wd4
1/2-1/2