Partia 1

Obrona sycylijska [B22]

Flotten - Carlsen
Gausdal 2000
Jerzy Konikowski

Wariant Ałapina, którego celem jest zbudowanie po d2-d4 silnego centrum pionkowego.

2...d5

Alternatywą jest 2...Sf6, co prowadzi również do ciekawej gry z wzajemnymi szansami.

3.exd5 Hxd5 4.Sf3

Aktywniejsze jest 4.d4, co zresztą jest polecane przez teorię.

4...Sf6 5.Ge2

W dalszym ciągu silniejsze jest 5.d4.

5...g6

Carlsen często ustawia w swych partiach gońca na długiej diagonali a1-h8. Podręczniki debiutowe zalecają tutaj 5...Sc6 np. 6.d4 e6 7.0-0 Ge7 8.Ge3 cxd4 9.cxd4 0-0 10.Sc3 Hd6 11.a3 b6 12.Wc1 Gb7 z obustronnymi szansami.

6.c4

Taki ruch nie można polecać, gdyż białe osłabiają nim pole d4. Według teorii najlepsze jest tutaj 6.0-0 np. 6...Sc6 7.d4 cxd4 8.cxd4 Gg7 9.Sc3 itd.

6...Hd8 7.Sc3 Gg7 8.h3 0-0 9.d3?

Białe powinny przeforsować 9.d4, gdyż teraz zostają same z "dziurą" na d4.

9...Sc6 10.Ge3 b6 11.0-0 Gb7 12.a3

Pasywna gra. Jeszcze w tym momencie wchodziło w grę 12.d4!?

12...Sd4!

To gwarantuje czarnym przewagę pozycyjną.

13.Gxd4 cxd4 14.Sa2

Skoczek na bandzie nie ma żadnych perspektyw. Dlatego narzucało się 14.Sb1 z ideą Sb1-d2 itd.

14...Sh5!

Czarne chcą postawić konika na f4.

15.Hd2 e5 16.Wfe1 Sf4 17.Gd1

Nie można było grać 17.Gf1? wobec 17...Sxh3+!

17...Gh6

Grozi już szach na h3.

18.Kh2 Sxg2!?

Interesująca idea ilustrująca już we wczesnych latach Magnusa jego dążenia do ostrej gry.

19.Hxh6 Sxe1 20.Sxe1 Hf6

Materialnie pozycja jest mniej więcej wyrównana, ale białe figury są w odwrocie.

21.Kg3 He6 22.f3 f5 23.Gc2 f4+!

W ten sposób hetman został wyłączony z gry.

24.Kf2 Wf5 25.Hh4 Wh5 26.Hg4 Hf6 27.Hg2 Gc8

I tak pada pionek h3.

28.Ke2 Gxh3 29.Hf2 g5!

Do boju rusza falanga pionkowa.

30.Sg2 g4 31.Wg1 Hf5