Wszystkie zdjęcia zostały wykonane przeze mnie w biurze prasowym w czasie turnieju w Dortmundzie w 1997 roku.
Karpow nie był w dobrej formie i podzielił z Gelfandem 6-7 miejsce. Zwyciężył Kramnik 6.5 przed Anandem 5.5, Topałowem 5, Iwanczukiem 5, J. Polgar 4.5 itd. |
 |
Od lewej stoją: Karpow, Michalczyszyn i A. Petrosjan
|
 |
Analiza partii Gelfand-Karpow.
Przygląda się Leko, który nie grał w turnieju.
|
 |
Karpow analizuje partię z Topałowem
|
 |
Blankiet mojej partii z Karpowem z przyklejonym wycinkiem z "Szachmatnego biuletynu".
|
|
Przyszłego mistrza świata Anatolija Karpowa poznałem osobiście w Warszawie w czasie VI Drużynowych Mistrzostw Armii Zaprzyjaźnionych. Impreza odbyła się w dniach 17-23 maja 1969 roku. Udział wzięły drużyny Wojska Polskiego (J.Adamski, Filipowicz, Szukszta, Marszałek i Konikowski), Armii Radzieckiej (Geller, Gufeld, Lutikow, Sawon i Karpow), Czechosłowackiej Armii Ludowej (Franzen, Lanc, E.Novak, Pribyl i Trapl), Armii Kubańskiej (Ramon Hernandez Onna, Garardo Lebredo Zaragoltia, Antonio Cifuentes Castro, Serafin Perez i Jorge Reinaldo Hernandez).
Końcowe wyniki:
1. Armia Radziecka 11.5 pkt.
2. Wojsko Polskie 6 pkt.
3. Czechosłowacka Armia Ludowa 4 pkt.
4. Armia Kubańska 2.5 pkt.
Karpow był już znanym szachistą. Już wtedy krążyły słuchy, że to przyszły mistrz świata. Był najmłodszym uczestnikiem, ja byłem niewiele od niego starszy. Więc szybko nawiązaliśmy kontakt. Każdą wolną chwilę spędzaliśmy na rozmowach. Rozegraliśmy też kilka partii błyskawicznych. W 3 rundzie doszło do meczu Wojsko Polskie-Armia Radziecka. Przegraliśmy 4-0.
Ja grałem z Karpowem. Wybrałem nie najlepszy wariant, którego na dodatek nie znałem najlepiej. Nie miałem więc żadnych szans.
Po partii w czasie analizy Karpow przyznał się, że grał według wskazówek Botwinnika. Okazało się, że był uczniem słynnej szkoły szachowej byłego mistrza świata. W pewnym momencie wyraził się, że faza debiutowa jest bardzo ważna. Jeśli chce się osiągać dobre wyniki, trzeba znać dobrze debiuty, nawet lepiej od końcówek. Zgodziłem się z nim, gdyż sam byłem propagatorem tej teorii. Do tego tematu wrócę jeszcze w późniejszym czasie.
Dwa miesiące po turnieju w Warszawie Karpow zdobył w Sztokholmie tytuł mistrza świata juniorów. Tak zaczęła się jego wielka kariera zawodowego szachisty.
Do następnego spotkania z Karpowem doszło na olimpiadzie na Malcie pod koniec 1980 roku. Ale wcześniej byłem świadkiem takiego wydarzenia. W czasie meczu USA-ZSSR doszło do spotkania Karpowa z Alburtem. Lew Alburt nie wrócił w 1979 roku z turnieju zagranicznego do Związku Radzieckiego i przyjął amerykańskie obywatelstwo. Według propagandy komunistycznej był "zdrajcą narodu radzieckiego". Byliśmy ciekawi, czy Karpow poda swemu partnerowi rękę. Nie podał!
Po rozdaniu medali opuszczałem z Andrzejem Filipowiczem budynek rozgrywek, gdy niespodziewanie pojawił się w pobliżu Karpow. Podeszliśmy do niego i złożyliśmy gratulacje. Mistrz świata pamiętał, że graliśmy w Warszawie.
Nagle, ku naszemu zdziwieniu, odezwał się do nas w ten sposób: "Te wasze szachistki to chamki". "Dlaczego?" Prawie jednocześnie zadaliśmy mu to pytanie. "Bo nie pogratulowały naszym zawodniczkom złotego medalu".
Wyjaśniłem Karpowowi, że nie było praktycznie takiej możliwości. Najpierw na scenę zostały poproszone Rosjanki. Po wręczeniu medali wkroczyły Węgierki i potem my, ale z drugiej strony sceny. Po otrzymaniu brązowych medali natychmiast zagrano hymn Związku Radzieckiego. A potem wszystkie zawodniczki zostały otoczone tłumem ludzi. Do ekipy radzieckiej nie można było się dostać. Ale my, jako przedstawiciele polskich władz szachowych składamy na ręce mistrza świata serdeczne gratulacje. To wyjaśnienie wystarczyło Karpowowi, bo dalej rozmawiał z nami bardzo serdecznie.
W następnych latach widziałem się z nim wielokrotnie: Hanower 1983, Tilburg 1983, 1986 i 1988, Amsterdam 1985. Karpow grał pięciokrotnie w turniejach w Dortmundzie (1993, 1994, 1995, 1997 i 1999). W latach 1995 i 1997 komentowałem partie do książek turniejowych i wtedy bardzo często rozmawiałem z Karpowem i uczestniczyłem w analizach jego partii.
O Karpowie w Wikipedii.
|
Jestem na Facebook'u
Jestem na platformie X
Mój kanał filmowy
