|
|
| BIOGRAFIA |
|
Nazywam się Jerzy Konikowski. Urodziłem się 24 stycznia 1947 roku w Bytomiu.
Z zasadami gry w szachy zapoznałem się w wieku 14 lat. W maju 1961 roku zapisałem się do sekcji szachowej przy Okręgowym Klubie Oficerskim OKO Caissa w Bydgoszczy. Już we wrześniu zakwalifikowano mnie do gry w mistrzostwach Pomorza juniorów. Był to mój pierwszy turniej w życiu. Mimo braku doświadczenia turniejowego udało mi się zająć V miejsce i wyprzedzić m.in. faworyta mistrzostw Jerzego Lewiego, jednego z najbardziej utalentowanych zawodników w historii polskich szachów. W sumie byłem 4-krotnie mistrzem okręgu bydgoskiego juniorów i 2-krotnie seniorów. W mistrzostwach Polski juniorów w Goleszowie (1965) podzieliłem III-IV miejsce, co dało mi awans do kadry juniorów. Rok później w Polanicy Zdroju byłem szósty, natomiast w Wiśle (1967) zająłem trzecie miejsce. Jako junior reprezentowałem barwy kraju w meczach międzypaństwowych juniorów przeciwko Węgrom (1965) i Szwedom (1966 i 1967).
W 1968 roku wygrałem międzynarodowy turniej otwarty o Puchar Podlasia w Augustowie oraz turniej "B" im. PKWN w Lublinie. W 1969 roku zostałem mistrzem Wojska Polskiego, a rok później wygrałem V turniej międzynarodowy o Puchar Bieszczadów w Solinie. Wraz z reprezentacją Wojska Polskiego wywalczyłem w VI Drużynowych Mistrzostwach Szachowych Armii Zaprzyjaźnionych (Warszawa 1969) srebrny medal. W meczu przeciwko Armii Radzieckiej walczyłem bez sukcesu z przyszłym mistrzem świata Anatolijem Karpowem.
Na początku 1971 roku wyjechałem na stałe do Krakowa, gdzie broniłem barwy I-ligowego Klubu Hutnika Nowa Huta. Trzykrotnie w latach 1972, 1973 i 1975 wygrałem mistrzostwa okręgu krakowskiego oraz dwukrotnie byłem pierwszy w turniejach kadry krakowskiej (w 1971 roku przed 4-krotnym mistrzem Polski juniorów Czesławem Jędrzejkiem i w 1974 roku przed byłym mistrzem Polski i olimpijczykiem Alfredem Tarnowskim). W 1973 roku w Łodzi grając na I szachownicy w Hutniku, czynnie przyczyniłem się do zdobycia złotego medalu w błyskawicznych Mistrzostwach Polski w konkurencji drużynowej, gdyż mój wynik na pierwszej szachownicy miał decydujące znaczenie przy obliczaniu punktacji dodatkowej. W 1975 roku wywalczyłem brązowy medal na indywidualnych mistrzostwach Polski w grze błyskawicznej w Bydgoszczy. Niestety słabo grałem w półfinałach do mistrzostw Polski w grze klasycznej. W Krakowie w 1972 roku podzieliłem wprawdzie 1-4 miejsce, ale jako pierwszy rezerwowy nie zagrałem w następnym roku w finale w Gdyni. W latach późniejszych grałem dwukrotnie w otwartych mistrzostwach kraju, ale bez sukcesów.
Wcześnie zająłem się pracą szkoleniową. W Bydgoszczy trenowałem Lidię Fentzel, która była dwukrotną mistrzynią Polski juniorek w latach 1967 i 1969, a w mistrzostwach kraju kobiet (Lublin 1968) była ósma. W latach 1976-1977 kształciłem się na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie i uzyskałem tytuł zawodowego trenera II klasy. W 1977 roku zostałem zaangażowany do szkolenia kadry juniorów w Częstochowie. Moimi podopiecznymi zostali przyszli reprezentanci kraju i olimpijczycy Roman Tomaszewski, bracia Artur i Bogusław Sygulscy oraz Jacek Flis. W plebiscycie Gazety Częstochowskiej znalazłem się dwukrotnie (1979 i 1980) w piątce najlepszych trenerów w częstochowskim sporcie. W latach 1978-1981 byłem trenerem kadry Polskiego Związku Szachowego. Na olimpiadzie szachowej w Valletcie (Malta) w 1980 roku kierowana przeze mnie drużyna kobieca zdobyła brązowy medal, pierwszy w powojennej historii występów na olimpiadach.
W 1981 roku wyemigrowałem do Niemiec i zamieszkałem w Dortmundzie. Przez kilka lat grałem w I i II lidze niemieckiej (Bundeslidze) w barwach SG Bochum 31 i Schachfreude Brackel Dortmund. W 1981 roku zostałem mistrzem Dortmundu, natomiast w 1983 roku zwyciężyłem w mistrzostwach Bochum. W 1981 roku w Szachowych Dniach Dortmundu w silnie obsadzonym turnieju mistrzowskim zająłem II miejsce. W 1984 roku w turnieju open byłem także drugi. W 1988 roku wygrałem międzynarodowy turniej open w greckiej miejscowości Kavala.
W latach 1985-1986 brałem udział w 2-letnim studium szkoleniowym zorganizowanym przez Niemiecką Federację Sportu dla trenerów. Po obronie pracy dyplomowej nadano mi trenerską A-licencję, najwyższą w Niemczech.
Byłem wielokrotnie angażowany przez Niemiecką Federację Szachową do prac szkoleniowych. W latach 1984-1986 trenowałem ówczesną wicemistrzynię Niemiec Reginę Gadau. Sześciokrotnie uczestniczyłem w obozach szkoleniowych kadry juniorek i juniorów, m.in. trenowałem w 1997 roku przyszłego arcymistrza Arkadija Naiditscha, który prze wiele lat był liderem niemieckich szachów. Przez 15 lat byłem trenerem kadry młodzieżowej Północnej Nadrenii-Westfalii w punkcie szkoleniowym w Essen. W latach 2006-2011 pelniłem funkcję trenera kadry niemieckich szachistów głuchoniemych.
Inną moją działalnością jest publicystyka szachowa. Już w wieku 16 lat pisalem sprawozdania z imprez szachowych dla codziennych dziennikow bydgoskich, jak Gazeta Pomorska, Ilustrowany Kurier Polski, Dziennik Wieczorny oraz dla organu Pomorskiego Okręgu Wojskowego Żołnierz Polski Ludowej. Potem przez kilka lat byłem odpowiedzialny za dział teoretyczny w Komunikatach Szachowej Gry Korespondencyjnej wydawanych przez Polski Związek Szachowy i jako trener kadry redagowałem Materiały Szkoleniowe. W latach 1976-1977 kształciłem się na kursach dla młodych dziennikarzy-amatorów w Krakowie. Zajęcia warsztatowe prowadzili znani krakowscy dziennikarze. Mój artykuł w piśmie Impulsy (styczeń-luty 1977) pt. "Szachy cząstką naszej kultury" wzbudził duże zainteresowanie. Otrzymałem propozycję prowadzenia kącika szachowego w Gazecie Krakowskiej. Redagowałem go w latach 1977-1978 pod nazwą "Mistrzowie Szachownicy". Intensywniej zająłem się publicystyką po osiedleniu się w Niemczech. Dotychczas wydałem w Niemczech, Polsce, Stanach Zjednoczonych, Włoszech, Republice Czeskiej, Luksemburgu, Hiszpanii i Holandii przeszło 150 książek o tematyce szachowej. Przez wiele lat publikowałem artykuły w niemieckich pismach specjalistycznych: Deutsche Schachzeitung, Schach-Report, Deutsche Schachblätter, Rochade Europa, Chess Base Magazin, Der Schachspiegel, Gambit-Revue, Fernschach i Fernschachpost oraz w kraju Szachy, Szachista, Magazyn Szachista, Panorama Szachowa, Szach/Chess i Przegląd Szachowy. W okresie 1998-1999 byłem redaktorem naczelnym Kwartalnika Teoretycznego wydawanego przez wydawnictwo "Penelopa". W latach 80-tych prowadziłem kącik szachowy "Szach i Mat" w polonijnym piśmie Przegląd Tygodnia, wydawanym we Frankfurcie nad Menem, a w okresie 2006-2008 kącik szachowy pt. "Zagadki Szachowe" w miesięczniku Polskiej Misji Katolickiej w Niemczech "Nasze Słowo". Jestem członkiem Polskiego Stowarzyszenia Autorów, Dziennikarzy i Tłumaczy w Europie A.P.A.J.T.E. oraz Stowarzyszenia Autorów Niemieckich "Das Wort" z siedzibą w Monachium.
W latach 1999-2000 brałem trzykrotnie udział w sesjach Młodzieżowej Akademii Szachowej. Jestem propagatorem treningu wirtualnego, jako uzupełniającą formą szkolenia. Tym sposobem opiekowałem się w latach 1999-2003 przyszłym arcymistrzem i mistrzem Polski Radosławem Wojtaszkiem. Do dnia dzisiejszego mam jeszcze kontakty z innymi krajowymi szachistami, którym udzielam rad i dostarczam materiały szkoleniowe. W 2002 roku zostałem wydelegowany przez PZSzach z grupą młodzieżową (Radosław Wojtaszek, Kamil Mitoń i Agnieszka Matras) na mistrzostwa świata juniorów w Indiach (Goa). W 2000 roku wziąłem udział w szkoleniu trenerów na AWF w Warszawie. W marcu 2003 roku, po obronie pracy kontrolnej i zdaniu egzaminu przed państwową komisją, został mi przyznany przez Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu w Warszawie tytuł trenera I-klasy.
W 1983 roku otrzymałem tytuł mistrza FIDE. Jestem szachistą wszechstronnym, poza występami w turniejach zajmuję się również innymi dziedzinami szachów. Jako problemista opublikowałem około 400 zadań, z czego przeszło 100 zostało wyróżnionych na konkursach międzynarodowych. W specjalistycznych Albumach FIDE (zbiorach najlepszych zadań świata) znalazło się moich 8 utworów. Zajmowałem wysokie lokaty w Mistrzostwach Polski w Kompozycji, np. w dziale dwuchodówek raz zdobyłem srebrny medal (1967-1970), dwukrotnie brąz (1965-1966 i 1971-1973) oraz w dziale samomatów (1967-1970) uzyskałem srebro, a w dziale matów pomocniczych (1965-1970) otrzymałem brązowy krążek. Inną moją pasją jest gra korespondencyjna. Wygrałem kilka turniejów w klasie europejskiej. W XLVIII finale Mistrzostw Europy zająłem VII miejsce. Wygrałem I Memoriał Sergiusza Czerniakowa (1970-1973) oraz I Memoriał Bogdana Śliwy (2005-2006). Wielokrotnie występowałem w barwach Polski i potem Niemiec w meczach międzypaństwowych drogą pocztową. Dwukrotnie zwyciężyłem w Polonijnych Mistrzostwach Niemiec w grze szybkiej (2005-2006).
Od 1973 roku jestem żonaty z czołową pod koniec lat 60-tych juniorką kraju, Sylwią Grzegorzek z Katowic (dwukrotną medalistką - w latach 1969 i 1970 - mistrzostw Polski juniorek).
W 1973 roku zostałem odznaczony Złotą Odznaką Honorową Polskiego Związku Szachowego, w 2006 roku Srebrną Odznaką Honorową Niemieckiego Związku Problemistów, natomiast w 2008 roku Srebrną Odznaką Honorową Niemieckiego Związku Gry Korespondencyjnej.
W latach 1982 - 2012 pracowałem na Uniwersytecie w Dortmundzie w katedrze Chemii Technicznej. Od 1 marca 2012 jestem na emeryturze.
Więcej informacji o mnie.
Poniżej artykuł o mnie w Dzienniku Polskim z 16 lutego 2016 r.
|
|
|
|
|
Jestem na Facebook'u
Jestem na platformie X
Mój kanał filmowy
